عـلیشـاه مـولـوی با نام های مستعار «بهارآقا یا بار آقا» و «ع مولوی» متولد 22 دی ماه 1331 آغـاجـاری از تـوابع استـان خـوزستـان در ســال

1347 در رشته ادبیات فارسی بصورت جدی شروع به تحصیل نمود و در حین تحصیل به

فعالـیتهای سیـاسی ،هنری« تئاتر، سیـنما» و ورزش می پرداخـت، بـه منظــوراعتراض به

سانسوردر سالهای قبل از انقلاب با وجود پیشنهاد ناشران مختلفی مانند چشمه، نگاه ،  و...

از سـپردن شعرهایش به اداره ممیزی برای بررسی و صدور مجوز به هر شـکل خـوداری

نمود، زیرا معتقد بود شاعر باید استقلال داشته باشد و سانسورتوهـین به شـعور شاعر است

ایشان پنج دفتر شعر را در طول سال های 58 تا 60 منتشر کرده است همچنین در سال 1357 داستان «شهید سوم» را منتشر ساخت، او از سال 1359 و پس از انتشار این آثار تا سال 1387 هیچ کتابی منتشر نساخت و از آن پس مجموعه ی شعر «کاملا خصوصی برای آگاهی عموم» و آثاری داستانی را در دست انتشار داشت . اثر یا شده حاصل 25 سال سروده های منتشر نشده ایشان است و حاوی 120 قطعه از سروده های این شاعر است که از سال 58 تا کنون سروده شده اند وی همچنین دو منظومه ی بلند«لشکر واژه ها» و «در ستایش مرگ»علاوه بر اینها مجموعه داستان کوتاه وی نیز شامل 14 داستان کوتاه است که طی دهه های گذشته به نگارش در آمده است به علاوه، زندگی نامه ی خود نوشت مولوی که در قالب رمان و با زبان روایی نوشته شده است از دیگر آثار اوست

آثار ایشان درمجلات آدینه ، دنیای سخن، کـارنامه،... و بـرخی روزنامه ها به چاپ رسیده است و از دیگر فعالیت های ایشان دبیری صفحات شعر مجله ی ادبی نافه و سردبیری دو ماه نامه ی ادبی دال را به عهده داشته است او هم چنین دبیر سخن گوی جریان شاعران مستقل سراسر ایران بود. و یکی از کارشناسان جایزه ی دست نیافتنی شعر نیما یوشیج